dinsdag 1 februari 2011

English or Dutch: that's the question

For quiet some time I have been thinking. Thinking about whether I should change the language of my blog entries. I do notice that there are a lot of readers from outside Holland, which I love. It is nice to know that you are out there checking out my entries every now and then. But as some of you might know about me; I have an active mind. Am aware of my inner status often and think about it and have the need to express it. I feel the need to express myself a lot more powerful. Writing in English is keeping me from being sharp, to the point. A lot of energy goes into looking for the right words and the right grammer. Which is preventing my feelings and ideas from getting organized. You see: I am using writing for organizing my inner....soul. It has been this way since I started a journal at the age of 8. So I have been thinking: I will try to write in English as much as I can. (And as long as my energy is sufficient enough) But I will write a lot more in Dutch. I will try, though, to give an English summery in a few lines.

I just love writing so much, that I want to spread my wings and just go! Honestly, it also scares me a little, cuz writing in English gives a bit more distance to my feelings, whether happy, sad, angry, grateful or whatever. Writing in Dutch will bring everything much closer. But after these first months in blogging I need to conclude that it is all the way or no way. I just need to do it.
Let me spread my wings!

Ik ga nu meer mijn vleugels uitslaan!

Bloggen in het Nederlands...poeh...spannend dus....Gek dat het zo voelt? Ik weet het niet. Ik ben me er toch van bewust dat er mensen meelezen. Ik probeer zo eerlijk mogelijk te zijn en zo direct mogelijk te schrijven. Ben benieuwd hoe andere bloggers hiermee omgaan.
Het schrijven in het Nederlands voelt in ieder geval goed. Mijn vingers gaan sneller over het toetsenbord en ik kan nu heerlijk swieren. Met vaart ergens doorheen gaan.
Is er nog iets wat ik wil zeggen?

Afgelopen zondag met zo'n tachtig mensen naar een kweker in de Kwakel geweest. Vol met allemaal tropische planten en cactussen en bomen. Helemaal fantastisch! De hele dag één groot foto-walhalla! Het was heerlijk om alleen maar foto's te maken. En voor mij was het ook heerlijk om te merken aan het eind dat ik de hele dag ben doorgekomen, zonder ook maar één moment bij mezelf te hebben stilgestaan. Zo van: durf ik dit wel? Kan ik dit wel al weer? Nee, ik moet zeggen: het ging helemaal vanzelf en dat is een pluim waard zou mijn moeder zeggen. Goed om te merken dat ik groei. Ook goed om te merken dat het creatief bezig zijn zo voedend is. Het woord dat al dagen door me heen gaat, is 'spelen'. Ik moet echt veel meer spelen in dit leven. Het leven is veel te kort voor al dat serieus. Maar ja, daar tegenover staat de 'stem' die zegt dat het dan wel van een behoorlijk niveau moet zijn. Dat het nut moet hebben. Dat het ergens toe moet leiden. Wat een onzin ergens! Die strenge stem moet meer in evenwicht woren gebracht met het spelende kind van binnen! Tijd voor wat interactie tussen die twee.

After my photoday I realized that I need to 'play' a lot more often. That the voice inside that tells me that everything has to have a reason needs to be more balanced. The player and the stricter voice inside of me need a serious talk!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten