Took some pictures recently...

My happy second birthday



Gisteren ben ik twee geworden. De week ervoor 38. En wat een verschil met vorig jaar, in hoe ik me voel en hoe het met me gaat. DE dag was vorig jaar nog heel beladen. Dit jaar merkte ik dat het wel ergens in mijn gedachten en lichaam rondzong, maar het eiste niet veel aandacht op. Het begint te zakken, HET verhaal. Toch vraag ik me nog steeds af of ik er iets mee moet. Hoe verhoud ik mij tot alles wat er gebeurd is? Steeds meer zakt het allemaal: het is gewoon gebeurd. Niet meer en niet minder. Het is gewoon. Het was en het is.


Gisteren op de coach kalender, was het thema: Van Overleven naar Overleveren. Daarin lees ik een bevestiging. Het eerste jaar was overleven, het tweede jaar er één van overleveren, aan dat het gebeurd is. Dat ik de hoofdrolspeler was. Overleveren, met de stroom mee, het laten gebeuren.

Yesterday I turned 2, a week earlier 38. And what a difference in how I feel about my SCA than last year. Back then the day felt really heavy and sad. This year it was ok, just a little reminder in the back of my head. I do still wonder about how to deal with it all. More and more I am aware of a certain shift: from surviving to surrendering. It happened to me, there was no fighting against it, it was there, and now I am here. It just doesn’t get any deeper than this.

Back from camping

Camping is a fantastic: Check!

Tent is 100% Waterproof: Check!

Simplifying adds to quality of life: Check!

Enjoying all meals outside makes all food taste better: Check!

Camping will be our way of having our vacation for many years to come!