Mijn dochter!

Al zingend komt ze hele uren door, al knutselend en spelend. Tijdens het zingen zingt ze van alles wat in haar omgaat. Melodie kan ik niet geven, tekst wel:

"Opa en Oma zijn op vakahantie. Daar ben ik zo verdrietig over in mijn lichaam..van bihinen.
Maar van buiten ben ik niet verdrietig, maar gewoohoon blij. Dat vind ik knahap van mezelf."

"En dahan bedenk ik gewoon dat ze snel weer teruhugkomen...dan ben ik weer blijhij... en gelukkig mag ik paaseitjes etehen..."

Ik vind het geweldig hoe genuanceerd kinderen al dingen kunnen en heerlijk die overstap van iets dieps naar iets (in mijn ogen, maar niet in die van hun) triviaals.

Vergeet je niet te leven...

En onderweg van Amsterdam naar huis, kwam ik dit tegen. Op het station van Abcoude. Wijze woorden in de polder.

Vergeet je niet te leven

Dacht ik laatst

De tijd hield stil
een adempauze even

en als je nu eens zonder haast

buiten de tijd om wilt

slagbomen neergelaten

dolgedraaide wijzerplaten

onder je door en langs je heen

ze laat voor wat ze zijn en dan

meer lucht en ogen van

het goede aardse zien

een beetje ruimte worden en misschien

iets meer gericht alleen

Kees Hermis

P.s. De opmaak wordt steeds gewist...maar het gaat om de inhoud zullen we maar zeggen

Tea Bar

Vandaag met vriendin F. (Hoi! Vond het heel gezellig!) afgesproken op Amsterdam Centraal. Zonder plannen nog, maar het prachtige weer nodigde uit voor een goede wandeling. En aangezien het heerlijk is om jezelf te laven aan mooie spullen en lekker eten, togen we naar de Haarlemmerstraat/Haarlemmerdijk. Wat is Amsterdam toch prachtig zo in het voorjaarslicht!

We zagen leuke winkels en dronken koffie met super gebak bij het Vlaams Broodhuys. Verder gestruind in een kaartenwinkel/stomerij/postkantoor en op naar de Tea Bar waar ik al eerder over gelezen had. Natuurlijk als echte theeleuten onszelf getrakteerd op zakjes thee om mee naar huis te nemen. Ontzettend leuk is dat je thee zelf mag scheppen en dus naar hartelust kunt ruiken en kijken. Zelf koos is voor Ochtendzon en Champagne Cassis. Vriendin F. voor de altijd goede keus van Rooibos-Citrusvruchten. Nu net beiden theeën uitgeprobeerd en ze zijn beiden heerlijk. En als echte theeliefhebber kan ik zeggen dat het lang niet altijd makkelijk is om een goede thee te vinden. Dus op naar Amsterdam en/of de webshop!

Today I met with friend F. and we had a lovely morning in Amsterdam. We were invited by the sun to go for a good walk and visit the lovely area of the Haarlemmerdijk/Haarlemmerstraat. We had some good conversations, bought cute stuff and lovely tea at the Tea Bar! Don't miss this place when you love tea and visit the city. It is absolutely worth it! I will definitely go back there or visit their webshop.

De Kist

Kijken jullie wel eens naar het programma 'De Kist'? Via Uitzending Gemist heb ik laatst weer een aantal afleveringen gezien waaronder die met Annemiek Schrijver (journalist, schrijfster, presentratice van Het Vermoeden). Ik vond het fantastisch. Ik geniet ervan als mensen vol vuur en passie kunnen verwoorden wat ik van binnen voel. Enkele ideeën, die ik maar even kort noem, maar die wel voer zijn voor meer 'schrijfstof'.

- Ieder kind heeft vonken van liefde en mededogen, die als pilaren zijn waar het heelal op rust. Wij mensen zijn uitdrukkingsvormen, maar worden uiteindelijk als golven weer opgenomen in de zee. Op het moment dat wij sterven.
- De hel is het afgescheiden denken.
- Nabijzijn, dat is waar het om gaat. Juist in de ontmoeting en confrontatie met de ander kun je jezelf bewust worden van je eigen maskers, van je eigen schillen. De kunst is om daarin wakker te worden. Zo denkend kan je als individu alleen maar echt aan het licht komen in de ontmoeting met de Ander.

Dit doet mij denken aan: wat gebeurt er al ik dood ga? Waar geloof ik in en waar sta ik? Het idee/gevoel van weer terugopgenomen worden in een groter geheel spreekt me aan. Ik kan namelijk niet zoveel met reïncarnatie en ik vind ook dat daar tegenwoordig zo makkelijk mee wordt om gesprongen.
Verder voel ik steeds meer de behoefte om mijn 'normen en waarden' actief te benomen. Waar sta ik voor? Waar geloof ik in? Mijn hele leven heb ik al het idee dat ik geen grond heb. Wat is die grond. Kennen jullie je eigen grond? Hebben jullie daar een besef van? Of denken jullie daar gewoon nooit over na.

Last week I saw the programm 'De Kist'/The Coffin. In this program famous Dutch People are visited and the journalist brings a real coffin in their house. They talk about life and death. Last week they did an interview with a Dutch journalist and she was so passionate about life and death and her growing process. Very inspirational.

Denkend aan Holland...

English or Dutch: that's the question

For quiet some time I have been thinking. Thinking about whether I should change the language of my blog entries. I do notice that there are a lot of readers from outside Holland, which I love. It is nice to know that you are out there checking out my entries every now and then. But as some of you might know about me; I have an active mind. Am aware of my inner status often and think about it and have the need to express it. I feel the need to express myself a lot more powerful. Writing in English is keeping me from being sharp, to the point. A lot of energy goes into looking for the right words and the right grammer. Which is preventing my feelings and ideas from getting organized. You see: I am using writing for organizing my inner....soul. It has been this way since I started a journal at the age of 8. So I have been thinking: I will try to write in English as much as I can. (And as long as my energy is sufficient enough) But I will write a lot more in Dutch. I will try, though, to give an English summery in a few lines.

I just love writing so much, that I want to spread my wings and just go! Honestly, it also scares me a little, cuz writing in English gives a bit more distance to my feelings, whether happy, sad, angry, grateful or whatever. Writing in Dutch will bring everything much closer. But after these first months in blogging I need to conclude that it is all the way or no way. I just need to do it.
Let me spread my wings!

Ik ga nu meer mijn vleugels uitslaan!

Bloggen in het Nederlands...poeh...spannend dus....Gek dat het zo voelt? Ik weet het niet. Ik ben me er toch van bewust dat er mensen meelezen. Ik probeer zo eerlijk mogelijk te zijn en zo direct mogelijk te schrijven. Ben benieuwd hoe andere bloggers hiermee omgaan.
Het schrijven in het Nederlands voelt in ieder geval goed. Mijn vingers gaan sneller over het toetsenbord en ik kan nu heerlijk swieren. Met vaart ergens doorheen gaan.
Is er nog iets wat ik wil zeggen?

Afgelopen zondag met zo'n tachtig mensen naar een kweker in de Kwakel geweest. Vol met allemaal tropische planten en cactussen en bomen. Helemaal fantastisch! De hele dag één groot foto-walhalla! Het was heerlijk om alleen maar foto's te maken. En voor mij was het ook heerlijk om te merken aan het eind dat ik de hele dag ben doorgekomen, zonder ook maar één moment bij mezelf te hebben stilgestaan. Zo van: durf ik dit wel? Kan ik dit wel al weer? Nee, ik moet zeggen: het ging helemaal vanzelf en dat is een pluim waard zou mijn moeder zeggen. Goed om te merken dat ik groei. Ook goed om te merken dat het creatief bezig zijn zo voedend is. Het woord dat al dagen door me heen gaat, is 'spelen'. Ik moet echt veel meer spelen in dit leven. Het leven is veel te kort voor al dat serieus. Maar ja, daar tegenover staat de 'stem' die zegt dat het dan wel van een behoorlijk niveau moet zijn. Dat het nut moet hebben. Dat het ergens toe moet leiden. Wat een onzin ergens! Die strenge stem moet meer in evenwicht woren gebracht met het spelende kind van binnen! Tijd voor wat interactie tussen die twee.

After my photoday I realized that I need to 'play' a lot more often. That the voice inside that tells me that everything has to have a reason needs to be more balanced. The player and the stricter voice inside of me need a serious talk!

A day at the tropics